چه شب ها که تو بارون بهاری نشستی اسممو تکرار کردی
چقدر با اون صدای مهربونت نماز صبح منو بیدار کردی
تو این دنیای گاهی تلخ و دلگیر خوشی اینه که با هم بد نبودیم
گونم این همه شیرین نمیشد اگه ماه عسل مشهد نبودیم
میدونم دوسم داری میدونی دوست دارم تو باشی غصه کم میشه تو باشی کم نمیارم
کم نمیارم …
تو و انگشتر فیروزه و اون قنوت ساده و راز و نیازت
من و آرامش این خلوت خوب منو بوییدن چادر نمازت
زمستون میشه دنیا تو نباشی زمستون گفتم و دستام یخ کرد
ببخش از این که گاهی دیر کردم ببخش از اینکه گاهی شام یخ کرد
میدونم دوسم داری میدونی دوست دارم تو باشی غصه کم میشه تو باشی کم نمیارم
کم نمیارم …